صنعت نساجی ایران با برخورداری از توان تولیدی و دانش فنی قابل توجه، تنها حدود چهار درصد از بازار جهانی را در اختیار دارد؛ در حالی که این ظرفیت وجود دارد تا سهم کشور به هفت درصد افزایش یابد. دستیابی به این هدف مستلزم رفع موانع صادراتی، توسعه فناوری، تقویت برند ملی و بهره‌گیری از مدل‌های نوین همکاری بین صنعت و دانشگاه است.

در نشست تخصصی صنعت نساجی و پوشاک استان اصفهان مطرح شد که ارزش تولید سالانه نساجی در کشور حدود سه میلیارد دلار است، در حالی‌که واردات ماشین‌آلات و تجهیزات صنعتی به رقم چشمگیر هشت میلیارد دلار می‌رسد. این در حالی‌ است که نیاز واقعی کشور در این حوزه بین ۲۰ تا ۲۵ میلیارد دلار برآورد می‌شود، اما تنها ۱۱ میلیارد دلار آن تأمین می‌گردد.

در بازار جهانی ماشین‌آلات و تجهیزات که ارزش آن بین ۵۵۰ تا ۷۰۰ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود، سهم ایران حدود ۱.۵ تا ۲ درصد است. همچنین در بازار جهانی نساجی که ارزشی نزدیک به ۲۵ میلیارد دلار دارد، ایران با واردات سالانه ۵۰۰ میلیون دلار و تولید داخلی ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیون دلار، حدود چهار درصد سهم دارد. به باور متخصصان، در صورت رفع محدودیت‌ها، این سهم می‌تواند تا هفت درصد افزایش یابد که نشان از ظرفیت بالا و بالفعل این صنعت در کشور دارد.

صنعت ماشین‌سازی نساجی نه‌تنها ظرفیت بالایی برای رشد دارد، بلکه می‌تواند فرصت‌های شغلی جدید و بستر مناسبی برای بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته فراهم کند. تولید ماشین‌آلات با کیفیت و ارائه خدمات پس از فروش مناسب، از الزامات رشد در این بخش است.

با وجود تحریم‌ها، صنعت ماشین‌سازی نساجی ایران توانسته در برخی حوزه‌ها، از جمله صنایع غذایی، ماشین‌آلاتی با کیفیت تولید کند که حتی به کشورهای اروپایی نیز صادر شده‌اند. البته گاهی این صادرات تحت نام برندهای خارجی صورت می‌گیرد که نشان می‌دهد پتانسیل صادرات تحت برند ملی هنوز به‌طور کامل بالفعل نشده است.

یکی از ابزارهای مهم در حمایت از صنایع دانش‌بنیان، مشوق‌های مالیاتی برای فعالیت‌های تحقیق و توسعه است. شرکت‌هایی که در این زمینه فعالیت می‌کنند، می‌توانند هزینه‌های تحقیقاتی خود را به‌عنوان مالیات منظور کنند، که این امر زمینه‌ساز سرمایه‌گذاری در فناوری‌های نوین، به‌ویژه در حوزه‌های ماشین‌سازی، نساجی و صنایع غذایی خواهد بود.