تاریخچه فرش ایرانی غنی و پرافتخار است و به هنرمندی و مهارت دست‌اندرکاران در تولید این آثار هنری اشاره دارد. فرش ایرانی از دوران باستان به عنوان یک هنر تزئینی و عملی شناخته شده است. در زیر تاریخچه فرش ایرانی را به طور خلاصه بررسی خواهیم کرد:
دوران باستان:
- قدمت فرش باستانی ایران به حدود 2500 سال قبل از میلاد برمی‌گردد. آثار فرش باستانی در اماکن باستانی مانند پاسارگاد و سوسا در ایران کشف شده‌اند.
دوران ایلخانی و تیموریان:
- در دوران ایلخانی (1256–1353) و تیموریان (1370–1507)، هنر فرش به روز شد و تکنیک‌های جدیدی اضافه شد.
دوران صفوی:
- در دوره صفویه (1501–1736)، هنر فرش به اوج خود رسید. شهرهای اصفهان، کاشان و تبریز به مراکز مهم تولید فرش تبدیل شدند.
دوران قاجار:
- در دوره قاجار (1785–1925)، هنر فرش ایرانی به دلیل تقاضای بالا از سوی اروپا و آمریکا رونق گرفت. طرح‌ها و رنگ‌های متنوعی در این دوره به کار گرفته شد.
دوران پهلوی:
- در دوران پهلوی (1925–1979)، هنر فرش تحت تأثیر مدرنیته قرار گرفت و طرح‌ها به سمت سادگی و خطوط هندسی تغییر کرد.
دوران انقلاب اسلامی:
- پس از انقلاب اسلامی در 1979، هنر فرش ایرانی با حفظ عناصر سنتی به تولید ادامه داده است. همچنین، بازارهای جدیدی نیز برای صادرات به کشورهای مختلف ایجاد شده است.
فرش ایرانی همواره به عنوان یکی از نمادهای هنر و فرهنگ این کشور شناخته شده و در سطح جهانی ارزش زیادی دارد. هر منطقه ایران نیز شهرت خاص و الگوهای منحصر به فردی در تولید فرش دارد.
